Nie było chyba tematu, na który byśmy nie rozmawiali. Oczywiście każde z nas zawsze broni swojego zdania, co kończy się u mnie klapsami w tyłek, a u niego kuksańcem w ramię. Ale zawsze się dogadujemy, potrafimy przyznać sobie nawzajem rację. Najważniejsze jest to, że nigdy nie podniósł na mnie głosu. Nigdy nie krzyczał, nie próbował na mnie niczego wymusić. Nie lubię krzyku.
Ale po rozmowach nadchodzi moment, w którym oboje się wyciszamy, i jedno jest dla drugiego. Po prostu. Mimo tego, że jest bardzo szczodry w okazywaniu uczuć, to w jego oczach zawsze widzę to wszystko, czym mnie obdarza. Widzę tę miłość, to oddanie. Gdybym go poprosiła, żeby zdobył dla mnie kwiat z drugiej strony kuli ziemskiej, to zrobiłby to. Często gładzi mnie ręką po twarzy, delikatnie jej dotykając. Tyle razy pytałam, co w niej takiego jest, odpowiada tylko "Po prostu jesteś najpiękniejsza". Wiele razy zastanawiałam się jak mogę być dla niego najpiękniejsza, skoro dla siebie ledwo jestem ładna. Ale po takich słowach coś od środka ogrzewa moje serce i mięknę jak masło na słońcu. Uważa moje oczy za nieziemskie. najpiękniejsze słowa jakie od niego usłyszałam były właśnie o nich - "Codziennie, gdy patrzę w Twoje piękne oczy, zakochuję się w Tobie na nowo."
Opieram się głową na jego ramieniu i czuje jak jego ciepłe ramiona owijają się wokół moich, dając mi bezpieczeństwo, które jest dla mnie tak bardzo cenne. Często się wtedy po prostu kładzie, uważa, że tak leżę na "swoim miejscu" jakim jest jego serce. Wtedy jest taki czuły jak dla nikogo innego. Nikt nie otrzymał od niego tyle czułości co ja. Jego ręka wędruje od włosów, przez plecy, aż po udo, sprawiając, że miejsca gdzie była jego ręka są niewiarygodnie ciepłe i głodne jeszcze większej ilości jego dotyku.
Ale najbardziej lubię gdy ten mój Świat przytula się do mnie od tyłu. Robię cokolwiek przy blacie w kuchni, przy biurku, nawet gdy po prostu stoję i nagle się do mnie delikatnie przytuli, by potem mocno mnie objąć. Czuję wtedy jego miłość do mnie. Całuje mnie po szyi, ramieniu (najczulszy gest pod słońcem) i pyta "Co robisz Kochanie?" I jak go tu nie kochać, gdy jest dla mnie taki wspaniały?
Uwielbiam go całować. Ma takie smaczne, ciepłe usta, które całują mnie z takim zaangażowaniem jak moje jego. Powiedział mi kiedyś, że gdy dwie osoby całują się namiętnie, to ich dusze wzlatują ponad nich, łączą się, splątują w miłosnym uścisku i wypełniają sobą naraz obie osoby. Naprawdę go wtedy czuję.
Nie mogłam mieć lepszego mężczyzny niż on.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz